زندانی سیاسی سهیل عربی طی پیامی خواهان آزادی زندانیان سیاسی آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی از زندان قرچک ورامین شد.
در قسمتی از این پیام آمده است: دو تن از یارانمان را که جرمشان انسان‌دوستی و دفاع از حقوق مردمشان است با ضرب و شتم به شکنجه‌گاه قرچک انتقال دادند.
زندانی سیاسی سهیل عربی
آنگاه که گفتم کمترین کار از انسانهایی که از خود گذشته‌اند تا جامعه‌شان را نجات دهند وا کنون محبوسند شکستن درهای زندان است بسیاری مرا مورد تمسخر قرار دادند و دیوانه خطابم کردند. اما روی سخن این دیوانه با جماعت عاقل که دردمندی را بی‌تفاوتی و سکوت در برابر جنایتکاران می‌دانید این است:
برای گلرخ و آتناها چه می‌کنید؟ یک توفان توئیتری؟ چند روز هیاهو در اینترنت؟ چند عجب ای وای گفتن و سپس فراموشی؟! برای انسانهایی که از خودگذشته‌اند تا ما را بیدار کنند جانم را می‌دهم. اما چه کنم که اکنون در زندانم و راهی جز اعتصاب‌غذا برای اعتراض به شکنجه‌گران و جلادها ندارم.
تا زمانی که یارانم را از آن شکنجه‌گاه رها نکنند به اعتصاب خود پایان نخواهم داد.
تنها یک بار زندگی می‌کنیم و هیچ تهدید و شکنجه‌ای نباید ما را از خوب زیستن بهراساند.
با خشم و جدل زیستم و به هنگامی که قاضیان اثبات آن را که در عدالت ایشان شائبه‌ای اشتباه نیست؛ انسانیت را محکوم می‌کردند و امیران نمایش قدرت را شمشیر بر گردن محکوم می‌زدند محتضر را سر بر زانوی خویش نهادم و من ایستاده‌ام با دستهایی بسته تا آزادی آرش؛ مجید؛ گلرخ و تمام یارانمان. و به امید بیدار شدن یاران مدعی
سهیل عربی
زندانی سیاسی زندان اوین ۵بهمن 96
