این نماینده مجلس ایران روشن نکرد که چگونه از عدم رضایت مردم عراق نسبت به مقتدی صدر آگاهی یافته و تا چه حد ایران خود را مجاز می‌داند که در امور داخلی عراق دخالت کند. اما در روزهای گذشته طرفداران مقتدی صدر در شماری چند صدهزار نفری به خیابان‌های بغداد آمده و نسبت به ائتلاف موسوم به «هیئت هماهنگی» که گروه‌های شبه‌نظامی و احزاب تشکیل دهنده آن را وابسته به ایران می‌دانند، اعتراض کردند.
طرفداران مقتدی صدر، روحانی شیعه عراقی، روز گذشته با ورود به صحن پارلمان و اعلام تحصن نامحدود در اعتراض به نامزدی محمد شیاع السودانی که تحت نفوذ و دخالت‌های ایران از سوی ائتلاف «هیئت هماهنگی» برای تصدی پست نخست‌وزیری معرفی شده پارلمان عراق را اشغال کردند.
جناح مقتدی صدر که خواستار قطع نفوذ حکومت ایران در امور عراق است، چندی پیش با وجودی که ائتلاف به رهبری وی، بیشترین کرسی در انتخابات پارلمان عراق را به‌دست آورده بود، با اعتراض نسبت به کارشکنی جناح وابسته به ایران، همگی استعفا کردند. جریان صدر پس از آن اعلام کرد که از این پس مطالبات خود را بصورت مدنی و غیرسیاسی دنبال می‌کند.
روز گذشته مقتدی صدر در بیانیه‌ای در توییتر اشغال پارلمان توسط طرفداران خود را تسخیر مجلس، و فرصتی تاریخی برای تغییر نظام سیاسی عراق خواند.
گفته می‌شود او با اعتقاد به بی‌فایده بودن سیستم فعلی که مبتنی بر «سهمیه‌بندی» سیاسی است، خواستار برقراری نظام ریاستی به‌جای پارلمانی در کشور عراق شد.
در سوی دیگر جناح «هیئت هماهنگی» نیز امروز از طرفداران خود خواست که به خیابان آمده و نسبت به آن‌چه این جناح، نقض قانون اساسی خوانده تظاهرات کنند.
همزمان با آن اظهارات مقامات ایران صریح‌تر شده و رنگ تهدید‌آمیزتری به‌خود گرفته است.
اسماعیل کوثری در واکنش به تحصن حامیان صدر در پارلمان عراق اظهار کرد: «مردم عراق می‌خواهند کسانی که اثرگذار هستند، خط مشی مشخص و مقتدرانه را در عراق پیاده کرده و ید واحد شوند و نظام قوی داشته باشند تا کشورشان بتواند یکپارچه اداره شود نه این‌که کش و قوس وجود داشته باشد و هر طرف بخواهد طرف دیگر را بکشد».
هر دو جناحی که اکنون مقابل هم قرار گرفته‌اند، مسلح هستند و ناظران بابت شروع جنگ داخلی مجدد در عراق ابراز نگرانی می‌کنند. مقتدی صدر در فراخوان خود خواست که مردم عراق در همه استان‌ها به این اعتراضات بپیوندند. حال بیم آن می‌رود که اگر جناح وابسته به تهران در اعتراضات مردمی و خیابانی مغلوب شود، با توجه به دخالت‌ها و تهدیدهای فزاینده ایران و سرسپردگان آن در عراق، این زورآزمایی مدنی به رویارویی نظامی تبدیل شود.
