هنوزگل ولای ناشی ازسیلابهای ویرانگرروی زمین . وهنوزاجساد شماری از مفقودان درمناطق مختلف پیدا نشده که چهرهٔ خوفناک بحران بی‌آبی وتشنگی دربیش از ۳۰۰ شهروهزاران روستای کشوردرحال نمایان شدن است. اما اگرسیلابهای ویانگرطی چند روزازخروش افتادند و فرونشستند، این یکی بحرنی است که هیچ چشم‌اندازی جز تشدید برای آن متصور نیست.
به‌دنبال شهرکرد، اکنون همدان و ارومیه گرفتار بحران حاد بی‌آبی شده‌اند و این سرنوشتی اس که در انتظار صدها شهر کشور طی روزهای آینده است.
بنا‌به گزارشهای دریافتی از همدان، طی ۵روز گذشته یک قطره آب آشامیدنی در لوله‌های شهر جاری نشده، آنچه از لوله‌های آب بیرون می‌آید، به‌شدت گل‌آلود است که حتی برای شستشو نیز قابل استفاده نیست؛ چرا که از دریاچهٔ پشت سد اکباتان که آب آشامیدنی همدان از آن تأمین می‌شد، جز یک برکهٔ محدود و به‌گل نشسته، چیزی بر جای نمانده است.
در این شرایط، مقام‌های استان جز وعده‌های دروغین و دعوت مردم به‌صبر و تحمل حرفی برای گفتن ندارند. استاندار مزدور همدان وعدهٔ حل «مشکل آب در ماههای آینده» را می‌دهد (تلویزیون رژیم ـ ۲۷مرداد). او هم‌چنین وعده می‌دهد که با اجارهٔ ۱۲حلقه چاه کشاورزی، آب این چاهها وارد مدار خواهد شد (روزنامهٔ حکومتی جوان ـ ۳۱مرداد). اما حتی اگر این وعده را باور کنیم، این‌که چگونه ۱۲حلقه چاه خواهد توانست آب مورد نیاز جمعیت بیش از ۵۰۰هزار نفری همدان را تأمین کند؟ و این‌که تکلیف کشاورزان استان که آب مورد نیازشان این‌گونه به‌مصرف دیگری می‌رسد، چیست؟ معمای تلخی است که البته مقام‌های رژیم خود را موظف به‌پاسخگویی به‌آن نمی‌دانند. آنها تنها می‌دانند «بحران آب» هم‌چنان که وزیر اطلاعات خامنه‌ای با سفر خود به شهرکرد عملاً نشان داد، «بحران امنیتی» است و تنها راه پیش روی رژیم، اعدام و سرکوب است. تیغ دو دمی که می‌تواند خود جرقهٔ قیام باشد.
عیسی کلانتری رئیس پیشین سازمان به‌اصطلاح حفظ محیط‌زیست، پیش‌بینی برخی از کارشناسان محیط‌زیست مبنی بر این‌که منابع آب ایران در کمتر از ۵۰سال آینده به‌پایان می‌رسد؛ را بسیار خوش‌بینانه دانسته و گفت وضعیت آب از آنچه گفته می‌شود، خیلی بدتر است و ما زودتر از این زمان با بی‌آبی مواجه می‌شویم و بجز خوزستان ما در تمام ایران با بحران آب روبه‌رو می‌شویم» (سایت حکومتی دیده‌بان ایران ـ ۱۷مرداد ۹۷). روند وضعیت آبی کشور طی ۴سالی که از این سخن می‌گذرد، نشان داد که پیش‌بینی کلانتری نیز بسیار خوش‌بینانه بوده، چرا که خوزستان نیز نه تنها از بحران آب مستثنی نیست، بلکه یکی از مناطق تشنهٔ کشور است و سال گذشته رژیم آخوندی تنها با سرکوب خونین توانست قیام تشنگان خوزستان را موقتاً فرو بنشاند. هم‌چنین پیش‌بینی کلانتری و برخی دیگر از کارشناسان خارجی مبنی بر این‌که دهها میلیون تن از مردم ایران به‌خاطر بی‌آبی ناچار از ترک شهر و دیار خود خواهند شد- روزنامهٔ جوان (۳۱مرداد ۱۴۰۱)- خبر می‌دهد که این روند از هم‌اکنون آغاز شده است: «در مناطقی هم‌چون اصفهان تخلیه جمعیت شروع شده». روزنامهٔ سپاه پاسداران سپس در بیان راه‌حل، نعل وارونه می‌زند که: «محیط‌زیست و منابع آبی کشور را باید از چنگ مافیای آب که بخشی از مافیای اقتصادی است خارج کنیم». اما چه کسی نمی‌داند که مافیای اصلی که بر منابع آب کشور چنگ انداخته و آن را به‌یغما برده و صرف صنایع به‌شدت آب‌بر مانند صنعت فولاد و پتروشیمی و صنایع تسلیحاتی کرده، سپاه پاسداران است.
بنابراین تا وقتی که این نظام ضدانسانی و ضد ملی بر سر کار است، نه تنها هیچ بحرانی حل نمی‌شود و حتی تخفیف پیدا نمی‌کند، بلکه سال به‌سال و حتی روز به‌روز وضعیت در همهٔ زمینه‌ها، وخیم‌تر و فاجعه‌بارتر خواهد شد؛ اما هرگز آن‌چنان‌که برخی کارشناسان داخلی و خارجی پیش‌بینی کرده‌اند، مردم ایران سرزمین و خانهٔ خود را رها نخواهند کرد و از آن کوچ نخواهند کرد. این آخوندها و پاسداران تبهکارند که باید گورشان را گم کنند. مردم ایران در قیامها و خیزشهای پیاپی که از قیام دی۹۶، استمرار داشته، عزم جزم خود را برای باز پس گرفتن خانه و میهنشان از سارقان عمامه به‌سر نشان داده‌اند و این هدف را محقق خواهند کرد.
