تاریخ مثل گذشته تکرار نمیشود. دیگر نیاز نیست که بعد از چهلم شهدای قم تبریز بلند شود...
در پروسه تغییرات در تکامل، بهخصوص تکاملی سیاسی، پدیدهها سریع به نقطه جهش میرسند.
سرکوب در اوج خود وجود دارد، یک صد و بیست هزار جوان بهدست این رژیم بهقتل رسیدند. 40سال جنایت، اعدام، غارت مردم، بیآیندگی جوانان، میل به تغییر پایهیی را در مردم ایجاد کرده است.
دیدیم که وقتی مشهد بپا خاست فردا، تهران، رشت، درود، خرمآباد و کرج، همدان... .. به یاری آمدند.
درد یکی است. شرارههای رذالت نظام خمینی، بر روی همه مردم ایران ریخته است.
جوان کرجی همان درد را میکشد که جوان اهل درود، جوان تهرانی، مشهدی، جوان اهل رشت.
وقتی هیچگونه آینده و امیدی در مردم ایجاد نشود دیگر ترس هم رنگ میبازد. مردم میگویند چیزی نداریم از دست دهیم.
در شعار دو روز اخیر هم شنیدیم که «حتی اگر بمیریم دیگر عقب نمیریم»
مردم به یقین رسیدند که هر چیزی را که میخواهند بعد از این حکومت به آن خواهند رسید.
بنابراین درد مشترک و خواست مشترک، سرنگونی حکومت متعفن خامنهای و همه پسماندههای خمینی دژخیم و جانی است.
به همین دلیل شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» «مرگ بر خامنهای- روحانی» «خامنهای قاتله»
شعار محوری مردم ایران شده است.
وقتی خون جوان دورودی به زمین میریزد در تویسرکان، ایذه، زنجان انگیزه غیرت دیگر جوانان برای به ثمر رساندن اهداف او میشود.
دراین میان، رژیم بهشدت مات و مبهوت شده است. قدرت تصمیمگیری ندارد، اگر بخواهد سرکوب سراسری را شروع کند، قیام به شکل آتشفشانی اوج میگیرد، دست بهعمل نزند سرنگون میشود.
این خصلت قیام جهشوار تکاملی است که دشمن را در منگنه انتخاب هر گزینهای قرار میدهد.
نظم و هماهنگی تظاهرات و گسترش و پیشرفت آن نیز بسیار قابلتوجه است. حضور شبکههای اجتماعی و ابلاغ زمانبندیها و مکانهای تجمع خود نیز ازعوامل پیشرفت قیام کنونی است.
تظاهرات، حرکات مایوسوار و بیسمت و سو نیست. تظاهرات هر روز ایران، پیشرفتهای خود را دارد. همانطور که روز اول تظاهرات مشهد با روز دوم قابل قیاس نیست.
یک تظاهرات کاملاً سیاسی و هدفدار که میگویند تحت هیچ عنوان دیگر این حکومت خونخوار و غارتگر را تحمل نخواهند کرد.
در مقابل سرکوب رژیم هم، مقاومت سراسری که در طول 4دهه با فداکاری کمنظیر خود شعله مقاومت و پایداری را زنده نگهداشته است به حمایت برخاسته است.
یاران و حامیان مقاومت سراسری و مجاهدین با حضور مؤثر در تظاهراتها و انعکاس آن و رادیکالیزه کردن قیام، مثل همیشه جوانان دلیر را یاری میرسانند.
بنابراین مهم است:
قیام باید هر چه بیشتر رادیکالیزم خود را ادامه دهد و با شعار مرگ بر خامنهای و مرگ بر دیکتاتور به پیش رود.
مطلقا کمتر از سرنگونی حکومت شقاوت خامنهای نباید خواستهای داشته باشیم.
همه باندهای رژیم از اصولگرای جانی، تا اصلاحطلب رذل که همواره تیغ جلاد را تیز میکند در مقابل مردم قرار دارند.
برخلاف 88 در قیام 96 جایی برای فرصتطلبان و خائنانی که خواهان بقای نظام شنیع و نکبتبار خامنهای هستند وجود ندارد.
فریاد آزادیخواهی مردم ایران باید سرکش و پرتوان ادامه یابد به هم کمک کنیم و تعهد خود را پیروزی قیام 96 علیه حکومت جنایتکارانه خامنهای و سرنگونی او قرار دهیم.
سعید صداقت.
مسئولیت محتوای این مطلب برعهده نویسنده است و سایت مجاهد الزاماً آن را تایید نمیکند
در پروسه تغییرات در تکامل، بهخصوص تکاملی سیاسی، پدیدهها سریع به نقطه جهش میرسند.
سرکوب در اوج خود وجود دارد، یک صد و بیست هزار جوان بهدست این رژیم بهقتل رسیدند. 40سال جنایت، اعدام، غارت مردم، بیآیندگی جوانان، میل به تغییر پایهیی را در مردم ایجاد کرده است.
دیدیم که وقتی مشهد بپا خاست فردا، تهران، رشت، درود، خرمآباد و کرج، همدان... .. به یاری آمدند.
درد یکی است. شرارههای رذالت نظام خمینی، بر روی همه مردم ایران ریخته است.
جوان کرجی همان درد را میکشد که جوان اهل درود، جوان تهرانی، مشهدی، جوان اهل رشت.
وقتی هیچگونه آینده و امیدی در مردم ایجاد نشود دیگر ترس هم رنگ میبازد. مردم میگویند چیزی نداریم از دست دهیم.
در شعار دو روز اخیر هم شنیدیم که «حتی اگر بمیریم دیگر عقب نمیریم»
مردم به یقین رسیدند که هر چیزی را که میخواهند بعد از این حکومت به آن خواهند رسید.
بنابراین درد مشترک و خواست مشترک، سرنگونی حکومت متعفن خامنهای و همه پسماندههای خمینی دژخیم و جانی است.
به همین دلیل شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» «مرگ بر خامنهای- روحانی» «خامنهای قاتله»
شعار محوری مردم ایران شده است.
وقتی خون جوان دورودی به زمین میریزد در تویسرکان، ایذه، زنجان انگیزه غیرت دیگر جوانان برای به ثمر رساندن اهداف او میشود.
دراین میان، رژیم بهشدت مات و مبهوت شده است. قدرت تصمیمگیری ندارد، اگر بخواهد سرکوب سراسری را شروع کند، قیام به شکل آتشفشانی اوج میگیرد، دست بهعمل نزند سرنگون میشود.
این خصلت قیام جهشوار تکاملی است که دشمن را در منگنه انتخاب هر گزینهای قرار میدهد.
نظم و هماهنگی تظاهرات و گسترش و پیشرفت آن نیز بسیار قابلتوجه است. حضور شبکههای اجتماعی و ابلاغ زمانبندیها و مکانهای تجمع خود نیز ازعوامل پیشرفت قیام کنونی است.
تظاهرات، حرکات مایوسوار و بیسمت و سو نیست. تظاهرات هر روز ایران، پیشرفتهای خود را دارد. همانطور که روز اول تظاهرات مشهد با روز دوم قابل قیاس نیست.
یک تظاهرات کاملاً سیاسی و هدفدار که میگویند تحت هیچ عنوان دیگر این حکومت خونخوار و غارتگر را تحمل نخواهند کرد.
در مقابل سرکوب رژیم هم، مقاومت سراسری که در طول 4دهه با فداکاری کمنظیر خود شعله مقاومت و پایداری را زنده نگهداشته است به حمایت برخاسته است.
یاران و حامیان مقاومت سراسری و مجاهدین با حضور مؤثر در تظاهراتها و انعکاس آن و رادیکالیزه کردن قیام، مثل همیشه جوانان دلیر را یاری میرسانند.
بنابراین مهم است:
قیام باید هر چه بیشتر رادیکالیزم خود را ادامه دهد و با شعار مرگ بر خامنهای و مرگ بر دیکتاتور به پیش رود.
مطلقا کمتر از سرنگونی حکومت شقاوت خامنهای نباید خواستهای داشته باشیم.
همه باندهای رژیم از اصولگرای جانی، تا اصلاحطلب رذل که همواره تیغ جلاد را تیز میکند در مقابل مردم قرار دارند.
برخلاف 88 در قیام 96 جایی برای فرصتطلبان و خائنانی که خواهان بقای نظام شنیع و نکبتبار خامنهای هستند وجود ندارد.
فریاد آزادیخواهی مردم ایران باید سرکش و پرتوان ادامه یابد به هم کمک کنیم و تعهد خود را پیروزی قیام 96 علیه حکومت جنایتکارانه خامنهای و سرنگونی او قرار دهیم.
سعید صداقت.
مسئولیت محتوای این مطلب برعهده نویسنده است و سایت مجاهد الزاماً آن را تایید نمیکند