مردم این روزها از فشارها و ظلم‌های ٤٠ساله حکومت استبدادی که هر روز بیشتر و بیشتر شد، به خیابانها آمدند و مسالمت‌آمیز از مطالبات خود گفتند. اما در آن هنگام که سرکوب‌ها و قتل‌ها و ضرب‌وشتم و بازداشتها شروع شد، مردم هم در دفاع از خویش و خواسته‌هایشان خشمگین شدند. از این خشم مردم به‌عنوان جنایت نام بردند، اما در واقع به‌کار بردن کلمه جنایت در برابر سرکوب‌ها و اعدامها و ظلم‌های این ٤٠سالِ حکومت بس کوچک و حقیر است!
در خصوص همین روزها گفته نشد که کپسول‌های بزرگ گازهای فلفل و اشک‌آور را به سوی صورت معترضان نشانه گرفتند و خالی کردند که برای خنثی کردنش چاره‌ای جز آتش نیست! نمی‌گویند که به ناگهان هزاران بسیجی و گارد امنیتی باتون و چماق به دست به خیابان فرستادند تا مردم را مورد ضرب و شتم قرار دهند!
این حکومت است که خشونت را به وجود آورده و حال آن را درو می‌کند! این سرکوبگران هستند که باعث خشم مردم در این روزها شدند“.
