ـ وقتی یکی شرافت ندارد، اندازه گیری مقدار بی شرافتی اش کار غلط و بیهوده ای است. اما برای وقاحت یک نفر می شود حد و مرز را اندازه گرفت، مگر اینکه وقاحت آن فرد بی حد و مرز باشد. آخوندهای حاکم بطور عام و آخوند حسن روحانی بطور خاص و مشخصن مصداق احکام فوق در رابطه با وقاحت و شرافت اند. اول این خبر را بخوانید: آخوند شارلاتان، حسن روحانی صبح امروز(چهارشنبه ۲۸/۱۲/۲۰۱۶) در نشست تخصصی جامعه نظارت و بازرسی دولت، در واکنش به
"گــــــــــــــــــــــــــــــورخـــــــــــــــــوابــــــــــــــی" بخشی از هموطنانمان که قربانی نظام آخوندی اند، گفت: " شنیده بودیم عده ای از فقر کارتون خواب هستند و زیر پل می خوابند، قبر خواب را کمتر شنیده بودیم، این مردم که عشق به امام حسین و خاندان رسالت دارند چطور می توانند ببینند یکی از همنوعانشان آسیب اجتماعی دیده‌اند و شب بخاطر بی‌پناهی و سرما به قبر پناه می‌برند."...!
ـ شنیده است!: ( میگن!) یعنی در حد همان شنیده هاست دیگر! چندان حائز اهمیت نبوده یا اصلن اهمیتی نداشته است! بنا براین اگر تاکنون نسبت به آن واکنشی پر رنگ نداشته اند، ناشی از کم رنگی موضوع بوده است!!
ـ عده ای، این واژه کمیت بزرگ را در ذهن تداعی نمی کند، برعکس، یادآور بخش اندکی از جمعی بزرگ است!
ـ شما وجدانتان را قاضی کنید و به این پرسش پاسخ دهید:
یک نفر که نزدیک به چهل سال در بالاترین رده های حاکمیت آخوندی مشغول است و چهار سال است عنوان رئیس جمهور این حاکمیت را یدک می کشد، چطور می تواند به دو معضل اساسی و کهنه ی جامعه ایران یعنی کارتن خوابی گسترده و گور خوابی بی سر پناهان و معتادان و ... بر خوردی چنین توام با بی شرافتی و آکنده از وقاحت بکند؟
ـ کارتون خوابی و گور خوابی پدیده های گسترده ای هستند: ناشی از حاکمیت آخوندی. اخبارشان همراه با خبرهای مربوط به دهها نابسامانی ژرف دیگر، هر روز در روزنامه ها و سایر شبکه های ارتباطی، بطور وسیع منتشر می شود. حتی در گزارش های رسمی دولتی، چه در دولت های قبلی و چه در دولت همین آخوند روحانی، بارها به آنها پرداخته شده است. اما آخوند روحانی در واکنش به موضوع گورخوابی طوری حرف می زند و چنان وانمود می کند که گوئی نسبت به گستردگی ابعاد این فجایع اطلاعی نداشته است. برای مردمی که زیر ستم حاکمیت آخوندی با این دردها درگیرند، واضح است که آخوند روحانی و دیگر سردم داران حاکمیت، همه ی اینها را کاملن می دانند. اما اگر حرف این آخوند شیاد را بپذیریم که از عمق فاجعه بی خبر است، آنوقت گناه عظیم بی خبری هم بر جرم و جنایت هایشان به اضعاف افزوده می شود.
ـ حیرت آور است که شیخ شیاد در این میانه مردم را مقصر می خواند نه حاکمیت غارتگر و فاسد و ایران سوز را!. بی لیاقتی ها و بی عرضه گی های ذاتی تشکیل دهندگان حاکمیت آخوندی را علت اصلی و عامل اینهمه مصائب نمی داند. طوری نسبت به مساله کارتن خوابی و گورخوابی واکنش نشان می دهد که گویا مردم، هم خودشان در ایجاد و اشاعه یآن مقصرند و هم در بی تفاوتی و چاره نیندیشی برای حل معضل!. اخوند روحانی شیاد این دیدگاهش را در همین سخنان کوتاه چنین فرمول بندی می کند:" این مردم که عشق به امام حسین و خاندان رسالت دارند چطور می توانند ببینند یکی از همنوعانشان آسیب اجتماعی دیده‌اند و شب بخاطر بی‌پناهی و سرما به قبر پناه می‌برند...."!
ـ آری،تنها یک فرد بی شرف و بی نهایت وقیح، آنهم از موضع ریاست جمهوری، می تواند خود را به بی خبری بزند و بگوید شنیده بوده که ...
